Maaksel # 3

Moederlief breide een hele, warme, grote, dikke sjaal voor mij.
Zo eentje waar je helemaal in kunt verdwijnen

Maaksel # 2

Ik zei het al, de maaksels vliegen mijn kant op!
En zo vond ik vorige week, voor mijn verjaardag, een echt Els pakketje in de brievenbus.
Ik ben fan!

Maaksel # 1

Er komen niet zoveel maaksels uit mijn handen nu ik een beebie aan het uitbroeden ben.
Maar er komen wel heel veel maaksels mijn kant op. En mooie ook!
VriendinLief volgde een cursus boekbinden en maakte dit boekje voor mij. Met hoekjes!
Hoekjes maken werd tijdens de cursus niet behandeld, maar ik vroeg er om.
En voilà, ze zitten er! En hoe!

Slaap

Meneer van 3 is moe.
Meneer van 3 is al zo'n 6 keer zijn bed uit gekomen om met slaperige ogen te verkondigen dat hij niet hoeft te slapen, want meneer van 3 heeft al heeel veeeeel geslapen.
Meneer van 3 wil spelen. En eenmaal weer zijn kleren aan, zoekt meneer van 3 een hele dikke buik op om tegen aan te liggen............maar weigert nog steeds zijn ogen dicht te doen.

Klein Geluk

Frambozen plukken uit eigen tuin

En daar dan een smoothie van maken

Plateautje

Weten jullie wat het (enige) handige is van een zwangere buik hebben?
Dat je altijd een tafeltje bij de hand hebt waar je dingen op kan zetten.

Ee-twie-tjes liefde

Ik houd van etuitjes. Ik houd ook van het woord. Ee-twie-tjes. Klinkt mooier dan pennenzak, als je het mij vraagt.
Ik maak er zo af en toe eentje.

Confetti

Ik laat weer eens van mij horen in blogland. Het leven is druk. Met werk, start van de docentenopleiding Kinderyoga, een inmiddels dikke zwangere buik, een huis dat nog steeds niet af is en een leuk kind van 3. Druk dus, maar daarom niet minder feestelijk. En toen voor de postclub Tante Trui waar ik deel van uit maak het thema deze maand 'feest' was, maakte en stuurde ik een confetti slinger. Die ik zelf eigenlijk zo leuk vond dat ik er per sé nog eentje MOEST maken, voor mijzelf....
Ik houd van slingers, voor mijn part gewoon het hele jaar door ook.

Oogst

Geen idee toen we eraan begonnen of het zou lukken, 

maar gisteren hebben we dus onze eigen aardappels geoogst. Of gerooid, heet dat geloof ik.

Boerinnetje spelen in de stad is leuk!

En het is.....

Na de race tussen augurk of komkommer zat er maar één ding op. Proeven!

En we hadden een welwillend proefpersoontje in de buurt!

Kan niet anders, het is KOMKOMMER!

En lekker!

Wie het weet.....

We kregen een stekje van de buurvrouw. Een courgette, dacht ze.
Toen zagen we het groeien en kwamen er gezellige bloemetjes aan en kroop het de hele tuin door.
Pompoenen!, dachten we.
En nu zitten we op een -tja, wat is het nu eigenlijk?- punt.
Komkommers (wat ik echt heel erg hoop!) of toch augurken, die nu zo'n 10 cm groot zijn?
En ik ben dan wel zwanger, maar straks een tuin vol met augurken?
Misschien weten jullie het?

Het Mooie Dingen Verbond

Ik zeurde al een paar maanden over het gemis van een radiootje in de keuken.
We konden radio luisteren via internet, maar dat vond ik nogal veel gedoe.
Ik wilde 's ochtends opstaan, sap inschenken en dan 'klik' de radio aan. ManLief riep dat we dan een Tivoli moesten. 'Weet je wel hoe duur die dingen zijn' riep ik terug. 'Ik ga wel naar de kringloop en koop daar zo'n ghettoblaster geval'. Toen keek ManLief heel donker. Ik dreigde hier het - Er Komen Alleen Nog Mooie Spullen In Ons Huis -Verbond te breken. Dus het radiootje bleef weg en ik dronk mijn sap in stilte.
Tot afgelopen zaterdag. ManLief ging de deur uit voor haring en kwam terug met haring en een Tivoli.
Voor echt een enorm goede prijs gescoord bij een audio zaak. Omdat het een showroom model was en de verpakking ontbrak.
Nu heb ik mijn 'klik-aan' radiootje en ben een gelukkig mens.

Dekentje

Ik durfde jullie 'm met de tropische temperaturen van afgelopen periode nog niet te laten zien.
Maar wat een mooi sprei maakte vriendinlief voor mij, voor in ons nieuwe huis!

Ik zag en won!

Ik deed voor de verandering eens mee met een give away. Bij April and May.
Ben ik toch zomaar ineens één van de happy winnaars!
De Vipp tea cups en suction hooks. Zooo mooi!

Klein nadeel, KindLief heeft door hoe je de haakjes kunt loshalen. Dus we zijn ze regelmatig kwijt.
Blijken ze ergens in zijn kamer te hangen. Hij heeft in ieder geval gevoel voor smaak.

Pssst...

Nu 16 weken.....

Speelgoed der speelgoed

De parachutisten van de AH die ik kocht voor KindLief zijn 3e verjaardagsfeest, afgelopen weekend.
Nog steeds is niemand er mee uitgespeeld. Ze zweven zo mooi door de lucht!

Burgerlijkheid, het nieuwe hip

Mocht u zich schamen voor burgerlijke dingen, stopt u daar gerust mee.
Ik schaam mij er ook niet voor. Zelfs niet nu we een droogmolen in de tuin hebben.
Wie wel een tuin heeft, maar geen droogmolen, mist echt iets.
Burgerlijkheid wordt het nieuwe hip deze zomer!

Ik maakte.....

een tas met eigen stempel...

Sokken

Ik show u ze even à la Binnenstebuitelen. Ik vond dat zij dat heel grappig deed.
Ik ben een HEMA meisje, maar ik stond zomaar ineens- geen idee eigenlijk meer waarom precies-
bij de Zeeman binnen. Zie ik daar deze sokken.
Ik vind ze tamelijk hip!

Die neonroze vlekken moeten volgensmij vogeltjes voorstellen, maar ziet u er iets anders in, dat mag ook.

En het werd toch nog zomer.....

...in KindLief zijn kamer.
De boom zelf had ik al redelijk snel gemaakt na de verhuizing, maar die bladeren....
Het bleef maar herfst! Vooral omdat ik niet echt leuk behang kon vinden in de buurt.
Dus van het weekend besloot ik gewoon rollen kadopapier bij de Hema te kopen en daar de bladeren
van te maken. Blijkt net zo goed te plakken als behang!

Boodschappen problematiek

Als ik moet kiezen tussen in de file staan of een boodschappenlijst voor de hele week maken, inclusief de inkopen...ik kies voor de file.
Ik heb echt een snoei hekel aan bedenken wat we gaan eten en naar een supermarkt gaan.
Vroeger ging ik nog elke dag, totdat we bedachten dat het voor ons huishouden van Jan Steen heel handig is om in één keer alle boodschappen te halen. Dan sta je maar 1 keer per week in een supermarkt, dacht ik.
En, ManLief heeft er iets minder hekel aan dan ik, dus gaat hij doorgaans.
En hik ik op vrijdag tegen het bedenken van een weekmenu aan en de daarbij behorende waslijst aan boodschappen. Die moeten dan ook op volgorde van de supermarkt, anders blijft ManLief de hele zaterdag weg. En het lijstje moet ook duidelijker dan duidelijk, anders gaat ie me om de minuut bellen. Die chocoladepasta hè, moet die melk of puur zijn? Tring tring...hoeveel pakken melk?
Maar toch, er ontbreekt altijd wel iets, waardoor ik doordeweeks toch nog in de supermarkt sta.
En neemt dat boodschappen bedenken en doen bij ons enorm veel tijd in beslag.
Kostbare tijd. Leuke tijd.
Dus als er iemand wel een heel efficiënt -boodschappen doen- systeem heeft of een therapie 'boodschappenaversie' weet, ik lees het graag!

En als ik een miljoen win, huur ik een chef-kok in.
Want van lekker en goed eten houd ik dan weer wel.

Kruidenkrat

Men neme een houten krat, worteldoek, potgrond en kruidenplanten.
Men heeft een verplaatsbare moestuin!
(helemaal als er wieltjes onder zouden zitten, bedenk ik mij nu)

Yeah!

Goede vriend liet een animatie die hij aan het maken was aan ons zien.
Jaaaaaaa, leuk, riep ik, kan daar niet een poster van gemaakt worden, van een fragment daaruit?
Iedereen was voor.
En toen stond goede vriend afgelopen weekend voor ManLief zijn verjaardag op de stoep, met een koker onder zijn arm.

Ik vind 'm echt WAANZINNIG. En niemand die dus zo'n poster aan de muur heeft.
.......dacht ik.
Want hij blijkt nu te koop.
Maar goed, wij zijn wel de eersten. Daar kan ik mee leven ;)
Dus vooruit, nog één keer een ongegeneerde reclame boodschap en dan houd ik op. Beloofd

http://society6.com/ThijsPulles

Winkeltje spelen en ongegeneerde reclame

De mensen: Zeg, zijn die stempels van jou ergens te koop?
Barbera: Eh....nee
De mensen: Jammer

denk...denk...denk...

Barbera: Hee Merula, heb jij nog plek in jouw winkeltje voor wat stempels?
Merula: Ja, gezellig, kom maar op

En zo geschiedde...
Dus voor uw eigen inpakpapier, post, labels of wat dan ook...nu hop, naar de Merulala shop

Einde van deze ongegeneerde reclameboodschap

Tuinproject

Zo troffen wij de tuin dus aan toen we dit huis kochten

Nu zijn we begonnen met een soort van tuinplan

En proberen we al iets van te moestuinen. Met hopelijk straks onze eigen aardappels

En kregen we van vrienden al wat verder gevorderde groenten, om dat moestuinen te stimuleren
Ik geloof dat ik eten uit eigen tuin één van de leukere dingen van het leven vind.

Buitenkant/Binnenkant

'Hier', zegt de buuf, 'het schijnt niet te (vr)eten te zijn, maar ik vond de verpakking wel leuk'.
Chocola uit Oekraïne.
Fijn, zo'n geweldige verpakking waarvan de inhoud minder is. Hoef ik het tenminste ook niet open te maken.
Alhoewel...het blijft chocola.....

Eigenheid

Ok, mensen. We hebben een leuk jaren 30 huis. Met een bank, gordijnen, een tafel en een setje stoelen
Maar eigenheid, ho maar.
Dus ben ik officieel begonnen met eigen maaksels er in te gooien. Hoe meer hoe beter!

Slow koffie

We gaan weer ouderwets!

Met een porselein filter voor eenpersoons slow koffie!

Kijkcijferhit

Verbouwen. Ook wij waren vast heel geschikt voor zo'n programma als 'Bouwval gezocht'. Daar waar de badkamer moest komen, raakte ManLief op zo'n niets aan de hand zondag, totaal onverwacht een waterleiding van de bovenbuurman. Fijn, we hadden de douche alvast gratis en voor niets. De buurman was natuurlijk niet thuis en de omringende buren hadden natuurlijk ook geen sleutel of mobiel nummer van hem. Stel je voor. We hebben het hier wel over verbouwen hè. Dat moet gepaard gaan met actie, spanning en avontuur. Dus VaderLief loosde bakken water in de tuin, ik zat met een telefoongids van de buurvrouw (internet? wat is dat?) op schoot, op zoek naar een loodgieter en ManLief klom op het balkon, pleegde een inbraak en draaide uiteindelijk de hoofdkraan bij de buurman dicht.

Toen kwam er een loodgieter, daarna was er nog een hele hoop herrie van geboor en gezaag, toen kwam de stucadoor die bier wenste bij zijn lunch, daarna kwam er een tegelzetter die bergen biologische boterhammen met biologische sesampasta at en foto's van zijn hond liet zien...en toen, toen was er een badkamer!

Ik denk echt dat wij een kijkcijferkanon waren geweest als we ons wel aangemeld hadden bij zo'n verbouw programma

Weekend maaksel

Jawel!

Dames en heren....ik zeg: Champagne!

Het duurde even, maar we wonen er. Wie had dat nog verwacht?

En hoewel er nog veel moet gebeuren, hier een eerste mini update.

Voor:

Na:

Nouja, na...het is een tussenstand natuurlijk. Een tafel zonder lamp daarboven, zoiets heeft nog weinig gezelligs.

Later meer en betere foto's. 

Stamp, stamp, stamp!

Blij!......met de eerste lichting zelfgemaakte stempels

Rode loper

En zo creëerde ManLief zijn eigen versie van een rode loper.
Voordat we überhaupt wisten dat we dit huis gingen kopen, verkondigde hij al dat er een visgraat vloer in moest. En als je met een meubelmaker/houtbewerker samenleeft, snapt u vast ook dat ik hier helemaal niets tegen in te brengen had.

Fijne post

En daar kwam van het weekend ineens post van Laliete.
Ze liet me, tussen de verbouwing door, even zitten met een kop thee en stuurde me wat van haar fijne maaksels.
Met een kaartje erbij dat ik zo zou inlijsten!

We zijn er bijna......

 

En vloerbedekking moeten we ook nog, bedenk ik mij nu. Alleen hebben we geen idee welke kleur dat moet worden. 

Dus roept u gerust een kleur...(de winnaar krijgt een eervolle vermelding)

Onuitgesproken

Er zitten van die dagen tussen bij mij dat ik me zomaar vanalles af vraag.

Of die leuke vrouw op de fiets voor mij, ook een blog heeft. En misschien dat ik haar blog volg. En zij de mijne. En dat u dat dan bent. En dat we vanochtend naast elkaar wachtend voor het stoplicht stonden.
Samen daar heel onwetend. En dat ik eigenlijk jaloers ben op uw leuke jas.

Of dat er iemand mijn blog volgt zonder dat ik dat weet. En dat diegene helemaal geïnspireerd zou zijn door wie ik ben en wat ik doe. Dat zou ik echt heel grappig vinden, maar kan ik me dan tegelijkertijd totaal niet voorstellen. Maar als het wel zo zou zijn, dat ik dat dan nooit te weten zal komen.

Of dat de andere moeders in de speeltuin zich ook stierlijk vervelen als zij hun kind, net als ik, duwen op de schommel. En of zij ook dringend behoefte hebben aan me-time. En soms ook radeloos van hun kind worden. Het lijkt er ogenschijnlijk niet op

Of dat die man naast me in de file gelukkig is. Waar hij naar op weg is en of hij op dit moment naar hetzelfde radiostation luistert als ik?

Of waarom de caissière bij de AH caissière is?

En waarom die voorbijganger mij zo aan keek. Heb ik een pen streep op mijn wang zitten of zo?

En of ik de enige ben die zich dit soort dingen afvraagt?

En met al die hersenspinsels kom ik tot de conclusie dat er heel veel onuitgesproken blijft.
En ik zelf ook heel hard mee doe met die stilte.
En dat ik verlang naar wind in de rug...of voor mijn part..wind in de zeilen. Ook goed.
En naar temperaturen boven de 20 graden.

Feeling good

Zondagochtend. De zon schijnt naar binnen. We zijn even thuis. Nouja...thuis...in het tussenhuis dan hè.
Maar waar je bed staat is je thuis, dus vooruit, we zijn thuis.
ManLief pakt de schaar uit de verbandtrommel en knipt m'n haren, terwijl we inspiratie op doen voor straks echt thuis.

Parkeren

KindLief heeft het begrepen en illustreert het hier even in alle duidelijkheid voor u.

Ik kan niet fileparkeren. Ik kan autorijden, gewoon goed ook. Niemand die roept 'haal dat mens van de weg'. Maar fileparkeren da's nogal een dingetje. Ik kan dat dus echt niet. En dat wordt, nu we in een grote stad wonen pijnlijk duidelijk. Al is er een plek waar mijn auto anderhalf keer in past, ik rijd gerust nog een rondje. Voornamelijk om te voorkomen dat ik een stoet van wachtende auto's achter mij organiseer. Of dat mensen hoofdschuddend achter hun ramen staan. En dat is best stom, want de vrije parkeerplekken zijn schaars hier.
Sowieso met de auto vanuit het tussenhuis naar mijn werk zien te komen is al een dagtaak op zich, zo dwars door de stad waar het ook nog eens vol omleidingen zit. Ik word daar redelijk ongelukkig van.
Maar daar tegenover staat dan wel weer dat de supermarkten hier gewoon tot 22.00 uur open zijn hè. Relaxed voor ons huishouden waar altijd wel iets plotseling op blijkt te zijn.

De status van...

Zo mensen, zal ik u weer eens een korte rondleiding geven door ons nieuwe huis?
Achter deze deur ziet u......

Juist......Dozen!!
We zitten namelijk midden in een vervroegde verhuizing. Het oude huis wil ons niet meer, het nieuwe huis is nog niet klaar. Nu gaan we naar een tussenhuis, maar onze spullen proberen we zoveel mogelijk toch al in het nieuwe huis te zetten. En de spelregels zijn heel simpel: waar het af is, zetten we dozen.
Ik hoor u denken; hoe ellendig is dat! Dat klopt.
Maar er is ook leuks!

We hebben het begin van een keuken! En na een half jaar lang steen, gruis, puin en gapende gaten gezien te hebben zijn we natuurlijk dolgelukkig met zo´n halve keuken. Met name omdat de magnetron het ook al doet. Joehoe...geen verbouwingskoffie meer (koffie met melk uit zo'n kuipje..brrrr), maar met heuse warme opgeklopte melk!